Krzysztof
Architektura i urbanistyka Krakowa została wykorzystana również jako narzędzie brutalnej i krwawej polityki wymierzonej w miasto i jego mieszkańców w czasie niemieckiej okupacji podczas drugiej wojny światowej. Niszczono polskie elity, najlepszych z najlepszych, instytucje historyczne – kulturalne i naukowe, (szkolnictwo wyższe), niszczono i rabowano dzieła sztuki, (meble zabytkowe – historyczne, obrazy, rzeźby, bezcenne księgozbiory i inne wyposażenia wnętrz). Likwidowano pomniki, pamiątki, i polskie symbole pamięci narodowej, zmieniano polskie nazwy placów i ulic, nadając im germańskie nazwy – brzmienia. Nad nimi zaś unosiły się wszechobecne niemieckie swastyki, a na ulicach z głośników słychać było nazistowskie – niemieckie zakłamane komunikaty.
Niemieccy hitlerowcy powiększali powierzchnię miast, przebudowali i modernizowali ciągi komunikacyjne, połączenia kolejowe, rozbudowywali również połączenia drogowe. Rola stolicy wg. niemieckiego okupanta wymagała przygotowania miejsc dla nowej, niemieckiej administracji — Niemcy planowali budowę dzielnicy rządowej na Dębnikach czy też dzielnicy administracyjnej na Błoniach, mając na uwadze przeprowadzenie powyższych zmian architektury i urbanistyki, planowano zniszczenie kopca Kościuszki.
W zachodniej części miasta powstała niemiecka dzielnica, która zapewniała niemieckim urzędnikom – okupantom mieszkania, Duże zmiany dotknęły też Zamek Królewski na Wawelu i zabytkowe – historyczne centrum zabytkowego Krakowa, gdzie tworzono rękami jeńców, eleganckie hotele – restauracje, kasyna, kawiarnie, tereny rekreacyjne i sportowe dla niemieckiej społeczności, przede wszystkim dla niemieckiej rzeszy urzędników w mundurach – okupantów naszej ukochanej Polski i ich mieszkańców.
